Στην περιοχή του Πόρτο Γερμενό, εντός του αρχαίου τείχους των Αιγοσθένων, στέκονται τα ερείπια πεντάκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής, κτισμένης στον πρώιμο 6ο αιώνα, με ψηφιδωτό δάπεδο στον νάρθηκα και στο μεσαίο κλίτος της. Το νότιο κλίτος επικοινωνούσε με βαπτιστήριο, στο κέντρο του οποίου υπήρχε κτιστή κολυμβήθρα. Κατά τη Μεσοβυζαντινή περίοδο (9ος-13ος αιώνας), κτίστηκε –κυρίως με αρχαίο υλικό σε δεύτερη χρήση– κομψό ναΰδριο αφιερωμένο στην Παναγία, στα δυτικά της αψίδας της ερειπωμένης βασιλικής. Το μνημείο φέρει επιγραφές, όπως επί παραδείγματι η αφιερωματική επιγραφή της «πόλεως Αιγοσθενειτών» στον γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Φλάβιο Κλαύδιο Κωνσταντίνο, η οποία εντοπίστηκε στη βορειοανατολική γωνία. Λόγω των κτηριακών καταλοίπων του περιβάλλοντα χώρου, εικάζεται η ύπαρξη μονής. Έχουν βρεθεί νομίσματα του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου και του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, τα οποία οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο ναός λειτουργούσε κατά τον 11ο και τον 12ο αιώνα.